2015
Ali Osman Coşkun
Halita / Alloy

Yazarlar: Tanıl Bora, Sezai Nuhoğlu, Halil Duranay, Ferit Çengelli, Handan Koç, Z. Tül Akbal Süalp, M. Nedim Süalp, Barış Bıçakçı, Arin Eloğlu, Rüstem Temo

Dipnot Yayınları, Ankara, 2015

HALİTA – ALLOY İÇİN YAYINEVİNİN TANITIM METNİ

Halita Alloy, Ali Osman Coşkunun resimlerini ve bu resimler hakkında yazılmış değerlendirmeleri/yorumları içeriyor.

“Ali Osman Coşkun’un resminin belirgin bir karakteristiği de bu değil mi? Eksikli bedenler, eksikli bazen fazlalıklı çehreler ve ‘müstakil’ uzuvlar… İstiklâlini ilan etmiş, her biri başka istikamete kanatlanmış parmaklar… Olmaması gereken yerde bir küçük boynuz, pençe-tırnak… Tıkış tıkış figürlerden, cisimlerden, uzuvlardan, lekelerden, parçalardan, parçacıklardan müteşekkil kafalar…”
-Tanıl Bora-

Ali Osman Coşkun’un çalışmalarında çağımızın yaşayan karakterlerinin ve olaylarının etki ve duygu düzeyindeki yansımalarından izler var ve … bazen zorlu bir serüvene götürebiliyor insanı. Benzer ve tanıdık suretlerin ve gölgelerin koşuşturduğu, ışığın ve anlamın peşindeki bir serüvene…
-Sezai Nuhoğlu-

Ali Osman’ın resimlerinin karşısına geçtiğinizde; içinizi bir belirsizlik kaplıyor ya da apansız gülmek ya da ağlamak istiyorsanız; bilin ki bir aynaya bakıyorsunuz ve hissettiğiniz o tuhaf his, kendi vertigonuzdan başka bir şey değil.
-Halil Duranay-

Ali Osman’ın resmi ile ille bir akrabalık aramak gerekiyorsa, iki büyük savaş arasına sıkışmış ruhların patlamasının ve parçalanmasının vücut bulduğu muhteşem Alman Dışavurumcularına gitmek gerekir. Onların karabasan altındaki çığlıklarını Ali Osman’ın resimlerinde görmemek mümkün değil.
-Ferit Çengelli-

Ali Osman’ın resimlerini üzerine düşünülmüş ve ama düşünceden aniden koparak eserleşmiş olduklarını hissettiğim için değerli buluyor, öte yandan Ankara’daki “elmas” zamana duyduğum obsesyonla bencilce seviyorum. Tuvallerdeki yetişkin kadın ve adamların yalnızlığına çivi ile açılmış gözlerden sanatına bakarken seviniyorum. Sayesinde bakmayı sürdürmeye karar veriyorum.
-Handan Koç-

İç sesleri, dış sesleri, arka planları, kenar süsleri ve iç organlarına kadar dopdolu tarihle kuşatılmış, tarihle imtihanda, dualarla muskalanmış, bütün mişli geçmişin izlerini üzerinde taşıyan, anlatılmamış bütün öykülerden mürekkep; vücut bulmuş bedenlerimiz bu ülkenin mücadele sathı mahalli idiyse, Ali Osman Coşkun’un desenleri de odur.
-Z. Tül Akbal Süalp-

Ali Osman Coşkun, bize, savaşı, şiddeti, hayatın çirkinliklerini anlatmaz resimleriyle, desenleriyle… Aslolan, bu tezahür biçimlerini üreten, derinlerde yatan soyut ilişkileri … aktarmaktır. Evet, Ali Osman Coşkun’un sanatı gerçekten soyuttur.
-M. Nedim Süalp-

“Kimi iyi, kimi orta, çoğu da kötü / Şiirlerimin. Elden ne gelir Avitus? / Başka türlü yazılmıyor kitap dediğin.” Martialis’ten yaklaşık iki bin yıl sonra Ali Osman Coşkun bütün içtenliğiyle aynı dizeleri kendi resimleri için söylüyor, ama elinden başka türlüsü gelmediği için değil, kötü resimler de yapmayı göze aldığı için: Çünkü başka türlü yapılmıyor resim dediğin.
-Barış Bıçakçı-

Ali Osman Coşkun’un resmi, müesses olanın riyakâr yüzünü çizer, “çizmek” ister; ikna olmaz; nöbetine devam eder; nöbetinin mahkûmudur.
-Arîn Eloğlu-

Yazıcılar evhamın ürünüdür… Bir ressam ise yazılamayacak olanın peşindedir; yazıya tercime edilişine kıs kıs güler. … Hep meselesi oldu Ali Osman Coşkun’un… “Meselesi olmak” meselesinin yapısal olarak dışında olamamak halinden söz ediyorum.
-Rüstem Temo-

Yorumlar/Değerlendirmeler: Tanıl Bora, Sezai Nuhoğlu, Halil Duranay, Ferit Çengelli, Handan Koç, Z. Tül Akbal Süalp, M. Nedim Süalp, Barış bıçakçı, Arîn Eloğlu, Rüstem Temo.
(Tanıtım Bülteninden)